Dag 5 in Santa Rosa
Door: Hanna, Rebecca, Didi, Maarje, Sara
Blijf op de hoogte en volg rainbow
23 Juli 2014 | Dominicaanse Republiek, Baní
Hola amigos,
vandaag begonnen we de dag met een evaluatie gesprek over hoe we het tot nu toe vinden. We kwamen tot de conclusie dat we erg onder de indruk zijn van hoe de mensen in de gemeenschap met elkaar omgaan, iedereen kijkt uit voor elkaar. Toch waren er een aantal dingen die ons zijn opgevallen die minder leuk zijn. Bijvoorbeeld dat de mensen hier vrijwel geen aandacht besteden aan het milieu. Vuilnisbakken zijn hier zeldzaam en iedereen gooit het afval gewoon op straat. Het zou zo weinig moeite kosten om dit probleem op te lossen, maar de mensen hier hebben gewoon geen zin om er iets aan te doen.
Na het ontbijt gingen we in verschillende groepen aan het werk. Twee groepen gingen badkamers bouwen op verschillende locaties en de derde groep heeft het schilderen in de kerk van Esdras afgemaakt. Alles verliep vrij rustig tot een uur of half twaalf. Karin was onderweg van de ene bouwlocatie naar de andere toen ze in steeg werd overvallen. Gelukkig waren Esdras en een bouwvakker snel bij Karin en ze is maar 30 pesos kwijtgeraakt, maar de schrik zat er flink in. Tot dan toe waren we nog niet geconfronteerd met de criminele kant van Santa Rosa, maar na de overval realiseerden we ons dat het niet allemaal zo gezellig is als we in eerste instantie dachten.
Ook bij het bouwen werden we met onze neus op de feiten gedrukt. De badkamers worden gebouwd bij de mensen die het minste hebben in de wijk. We kwamen op plekken waar verschillende families op heel weinig grond wonen met vrijwel geen voorzieningen. Kinderen lopen rond op blote voeten en ouders kijken niet of nauwelijks naar ze om, van opvoeden is vaak geen sprake. Ook met de hygiene is het vaak slecht gesteld. Er heerst hier een hele andere mentaliteit dan in Nederland, overleven is de prioriteit en de rest doet er vaak niet zo veel toe. Veel mensen zijn ambitieloos en zitten de hele dag thuis. Er zijn wel mensen die initiatief nemen, maar er moet veel gebeuren voordat er echt iets gebeurd. Dat is best moeilijk voor ons, we zijn hier gekomen om te helpen maar als mensen zo in het leven staan is het lastig voor ons om echt iets te veranderen.
Geen zorgen, we zijn niet helemaal negatief. Gelukkig zien we wel resultaten, en ook het werk met de kinderen geeft veel voldoening. Vandaag hebben Didi, Maartje, Rebecca en Hanna het verhaal van Jonas behandeld. De kinderen zijn hier heel anders dan in Nederland, ze zijn heel levendig en enthousiast. Morgen gaan we verder met bouwen aan de badkamers, we hopen de eerste badkamers af te krijgen!
vandaag begonnen we de dag met een evaluatie gesprek over hoe we het tot nu toe vinden. We kwamen tot de conclusie dat we erg onder de indruk zijn van hoe de mensen in de gemeenschap met elkaar omgaan, iedereen kijkt uit voor elkaar. Toch waren er een aantal dingen die ons zijn opgevallen die minder leuk zijn. Bijvoorbeeld dat de mensen hier vrijwel geen aandacht besteden aan het milieu. Vuilnisbakken zijn hier zeldzaam en iedereen gooit het afval gewoon op straat. Het zou zo weinig moeite kosten om dit probleem op te lossen, maar de mensen hier hebben gewoon geen zin om er iets aan te doen.
Na het ontbijt gingen we in verschillende groepen aan het werk. Twee groepen gingen badkamers bouwen op verschillende locaties en de derde groep heeft het schilderen in de kerk van Esdras afgemaakt. Alles verliep vrij rustig tot een uur of half twaalf. Karin was onderweg van de ene bouwlocatie naar de andere toen ze in steeg werd overvallen. Gelukkig waren Esdras en een bouwvakker snel bij Karin en ze is maar 30 pesos kwijtgeraakt, maar de schrik zat er flink in. Tot dan toe waren we nog niet geconfronteerd met de criminele kant van Santa Rosa, maar na de overval realiseerden we ons dat het niet allemaal zo gezellig is als we in eerste instantie dachten.
Ook bij het bouwen werden we met onze neus op de feiten gedrukt. De badkamers worden gebouwd bij de mensen die het minste hebben in de wijk. We kwamen op plekken waar verschillende families op heel weinig grond wonen met vrijwel geen voorzieningen. Kinderen lopen rond op blote voeten en ouders kijken niet of nauwelijks naar ze om, van opvoeden is vaak geen sprake. Ook met de hygiene is het vaak slecht gesteld. Er heerst hier een hele andere mentaliteit dan in Nederland, overleven is de prioriteit en de rest doet er vaak niet zo veel toe. Veel mensen zijn ambitieloos en zitten de hele dag thuis. Er zijn wel mensen die initiatief nemen, maar er moet veel gebeuren voordat er echt iets gebeurd. Dat is best moeilijk voor ons, we zijn hier gekomen om te helpen maar als mensen zo in het leven staan is het lastig voor ons om echt iets te veranderen.
Geen zorgen, we zijn niet helemaal negatief. Gelukkig zien we wel resultaten, en ook het werk met de kinderen geeft veel voldoening. Vandaag hebben Didi, Maartje, Rebecca en Hanna het verhaal van Jonas behandeld. De kinderen zijn hier heel anders dan in Nederland, ze zijn heel levendig en enthousiast. Morgen gaan we verder met bouwen aan de badkamers, we hopen de eerste badkamers af te krijgen!
-
23 Juli 2014 - 08:29
Jan Herman:
Goed verwoord, meiden, wat jullie dilemma's zijn. Initiatief nemen is belangrijk. Dat hebben jullie als groep ook gedaan door een heel jaar naar deze reis toe te leven. Laat zien wat jullie waard zijn, want daar heeft iemand anders ook weer wat aan. Werkze. -
23 Juli 2014 - 08:46
Saskia:
...en jullie hebben prachtige muurschilderingen gemaakt, zagen we op de Bazen chat. Gaaf, -
23 Juli 2014 - 09:22
Chris:
Goed voorbeeld van 'overleven': niets telt meer, geen waarden, alleen overleven. Dat maken jullie mee. Mooie ervaring -
23 Juli 2014 - 09:27
Chris:
......en, als ervaren wereldreiziger: Laat Karin bij de groep blijven! Het had ook anders kunnen aflopen. -
23 Juli 2014 - 11:30
Paul G:
Goede observaties. Moeilijk te begrijpen dat dingen daar zo heel anders gaan. Maar jullie werk verandert zeker iets.
Ik hoor jullie niet meer over de warmte, blijkbaar toch al wat gewend. -
23 Juli 2014 - 12:00
Elsbeth:
Heftige ervaringen hebben jullie zo met de armoede en de gevolgen daarvan. Goed om te horen dat jullie daar over praten. Veel sterkte en heel veel plezier bij het zo goed vorderende werk. -
23 Juli 2014 - 16:53
Myrthe :
Goed bezig jongens, ga zo door met bouwen!
Maartje, krijgen we jou ook nog te zien op een foto? :D -
23 Juli 2014 - 21:32
Mark Verrips:
Heftig als je wordt aangevallen. Al te naief denken over de strijd om te overleven leer je snel af. Hopelijk krijgen jullie een realistisch beeld van het leven in bittere armoede en tegelijk een glimlach van hoop om te voorkomen dat je cynisch wordt.
-
24 Juli 2014 - 11:19
Heleen Weimar:
Hola! Geweldig om elke dag iets van jullie te lezen. Haalt bij mij een hoop herinneringen naar boven - het is zo herkenbaar allemaal! Waar jullie van genieten, wat indruk maakt, maar ook de vragen die er bij jullie boven komen. Delen jullie die ook met jullie leeftijdsgenoten?
Gisteren was het bij ons een dag van nationale rouw vanwege de omgekomen reizigers met de MH17. Krijgen jullie daar nog wat van mee? Hilversum is veel in het nieuws, op een verdrietige manier.
Succes met de badkamers, schilderen, kinderwerk en de rest! Groet! Heleen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
