dia trece
Door: wouter y sara
Blijf op de hoogte en volg rainbow
31 Juli 2014 | Dominicaanse Republiek, Baní
buenas dias amigos,
vandaag gingen we vamos a la playa. endlich. We gingen met de bus en Sara, Joost en Roelof hebben allemaal de bus bestuurd. Bij Joost en Roelof was het nog betrekkelijk veilig door een gebrek aan passagiers, maar Sara riskeerde de levens van veel van uw geliefde DomRepSwaggers (en Dominicanen). Maargoed, iedereen is nog in leven entonces todos es bien, claro. Nadat we, getransformeerd tot kreeften wederkeerden in Santa Rosa gingen we LUNCHEN!!!!!! De lunch bestond uiteraard uit rijst, que surprise (het was overgiens wel heel smakelijk). Na deze aangename dagsplitsing gingen we het door ons gedane werk aanschouwen en daarbij knikten we vol goedkeuring en tevredenheid .Met de uitermate swagtaculaire pick-up van David reden we door Santa Rosa. Dankzij een door Hilco gesponserde accu liep de motor van de truck voor de eerste keer in zijn bestaan als een zonnetje (wel een volkomen Dominicaans zonnetje uiteraard) We troffen overal waar we gebouwd hadden badkamers aan, niet echt een grote verassing aangezien we die daar zelf hebben neergezet. Wel kwamen we tot de conclusie dat het er allemaal muy bien uitzag en de mensen leken ook wel content met de nieuwe creaties. Toen we ons rondje hadden volbracht bleek het vier uur te zijn en kwamen we tot de schrikbarende conclusie dat het kinderwerk een half uur geleden had moeten beginnen. Man, man, man, wat een drama (shout out naar degene die deze quote snapt). Maar ach, Karin heeft het befaamde Dominicaanse mañana mañana al helemaal onder de knie.Toen we in de iglesia arriveerden bleken echter veel kinderen de scene reeds te hebben verlaten. Gelukkig was de harde kern er nog om met ons vol goede moed het knutselwerkje van Hanna te gaan knutselen. Het was absoluut en zonder twijfel een hartstikke dolle boel, maar de klap op de vuurpijl moet nog komen. Degenen die niet de moed hadden kunnen opvatten om een woede menigte kinderen in bedwang te houden voerden het lumineuze idee van pannenkoeken bakken uit. Het was werkelijk een feestmaal, we hebben onze buikjes ronder dan rond gegeten. Hombre, hombre, hombre, ik heb ronde buiken gezien en ik heb ronde buiken gezien, maar onze ronde buiken... hombre, hombre, hombre. Afin, dus echt chapeau voor Joost, Marijn en Wouter voor het koken. Ok dat was het, DOEI
PS. Kleine shoutout naar de wenkbrauwen, een ondergewardeerd lichaamsdeel. Tot nu toe snapte niemand van ons waar de wenkbrauw nou eigenlijk toe dient. Nu staat de wenkbrauw op nummer 1 op ons lijstje van belangrijke lichaamsdelen. Liters zweet zijn opgevangen door onze trouwe vrinden op ons voorhoofd. Dus bij deze, ze verdienden een plek op de blog.
PPS. Mustachos zijn duidelijk overgewaardeerd. In het bijzonder als ze evolutioneren tot een zwor heb je er net zo weinig aan als Rebecca als gids in de wijk. Bovendien loop je met zworren het risico dat ze gaan branden en er een kleine bosbrand op de bovenlip ontstaat.
PPPS. Joost heeft voor Rebecca een bijzonder handig kaartje getekend waardoor ze nu in theorie de weg zou moeten kunnen vinden naar belangrijke plekken in de wijk, zoals de enige zaak in Santa Rosa waar ze pasta verkopen.
gs
PPPPS. In de praktijk werkt het niet echt, Rebecca heeft het richtingsgevoel van een kokosnoot die vermoord is door Roelof (referentie voor onze trouwe volgers).
vandaag gingen we vamos a la playa. endlich. We gingen met de bus en Sara, Joost en Roelof hebben allemaal de bus bestuurd. Bij Joost en Roelof was het nog betrekkelijk veilig door een gebrek aan passagiers, maar Sara riskeerde de levens van veel van uw geliefde DomRepSwaggers (en Dominicanen). Maargoed, iedereen is nog in leven entonces todos es bien, claro. Nadat we, getransformeerd tot kreeften wederkeerden in Santa Rosa gingen we LUNCHEN!!!!!! De lunch bestond uiteraard uit rijst, que surprise (het was overgiens wel heel smakelijk). Na deze aangename dagsplitsing gingen we het door ons gedane werk aanschouwen en daarbij knikten we vol goedkeuring en tevredenheid .Met de uitermate swagtaculaire pick-up van David reden we door Santa Rosa. Dankzij een door Hilco gesponserde accu liep de motor van de truck voor de eerste keer in zijn bestaan als een zonnetje (wel een volkomen Dominicaans zonnetje uiteraard) We troffen overal waar we gebouwd hadden badkamers aan, niet echt een grote verassing aangezien we die daar zelf hebben neergezet. Wel kwamen we tot de conclusie dat het er allemaal muy bien uitzag en de mensen leken ook wel content met de nieuwe creaties. Toen we ons rondje hadden volbracht bleek het vier uur te zijn en kwamen we tot de schrikbarende conclusie dat het kinderwerk een half uur geleden had moeten beginnen. Man, man, man, wat een drama (shout out naar degene die deze quote snapt). Maar ach, Karin heeft het befaamde Dominicaanse mañana mañana al helemaal onder de knie.Toen we in de iglesia arriveerden bleken echter veel kinderen de scene reeds te hebben verlaten. Gelukkig was de harde kern er nog om met ons vol goede moed het knutselwerkje van Hanna te gaan knutselen. Het was absoluut en zonder twijfel een hartstikke dolle boel, maar de klap op de vuurpijl moet nog komen. Degenen die niet de moed hadden kunnen opvatten om een woede menigte kinderen in bedwang te houden voerden het lumineuze idee van pannenkoeken bakken uit. Het was werkelijk een feestmaal, we hebben onze buikjes ronder dan rond gegeten. Hombre, hombre, hombre, ik heb ronde buiken gezien en ik heb ronde buiken gezien, maar onze ronde buiken... hombre, hombre, hombre. Afin, dus echt chapeau voor Joost, Marijn en Wouter voor het koken. Ok dat was het, DOEI
PS. Kleine shoutout naar de wenkbrauwen, een ondergewardeerd lichaamsdeel. Tot nu toe snapte niemand van ons waar de wenkbrauw nou eigenlijk toe dient. Nu staat de wenkbrauw op nummer 1 op ons lijstje van belangrijke lichaamsdelen. Liters zweet zijn opgevangen door onze trouwe vrinden op ons voorhoofd. Dus bij deze, ze verdienden een plek op de blog.
PPS. Mustachos zijn duidelijk overgewaardeerd. In het bijzonder als ze evolutioneren tot een zwor heb je er net zo weinig aan als Rebecca als gids in de wijk. Bovendien loop je met zworren het risico dat ze gaan branden en er een kleine bosbrand op de bovenlip ontstaat.
PPPS. Joost heeft voor Rebecca een bijzonder handig kaartje getekend waardoor ze nu in theorie de weg zou moeten kunnen vinden naar belangrijke plekken in de wijk, zoals de enige zaak in Santa Rosa waar ze pasta verkopen.
gs
PPPPS. In de praktijk werkt het niet echt, Rebecca heeft het richtingsgevoel van een kokosnoot die vermoord is door Roelof (referentie voor onze trouwe volgers).
-
31 Juli 2014 - 07:34
Jan Herman:
Ha! Now you're talking. Ik lees dat de sfeer er wel in zit. Mooi verhaal dat alles zegt over jullie gedaanteverandering van Kuifjes in Afrika tot echte dr. Livingstones. I presume. Veel plezier nog even. Ik heb trouwens prachtig bereik nu, 's morgens om zeven uur aan het wad bij 't Posthuys van Vlieland. Adiós amigos. -
31 Juli 2014 - 07:59
Nienke Ter Poorten:
Ik dacht dat jullie nog een werkdag hadden, maar begrijp dat jullie vooral genoten hebben van het behaalde resultaat. Goed gedaan en nog even genieten de laatste dagen!
-
31 Juli 2014 - 08:31
Saskia:
Begrijp dat de hombres een znor overhouden aan het Dominicaanse avontuur. Denk de muchachas niet...maar wat dan wel?
Mooie sfeerimpressie, veel plezier nog! -
31 Juli 2014 - 10:10
Elsbeth:
Dat klinkt als een goede laatste werkdag, met mooi resultaat. Begrijp ik nou goed dat Sara met haar net behaalde rijbewijs een hele bus heeft bestuurd? Sommige dingen wil ik gewoon niet weten. Heel veel plezier de komende rondreisdagen. -
31 Juli 2014 - 13:16
Corien Van Buren:
Hahaha.... wat een schitterend verslag. Jullie zijn echt grappig.
Ga maar lekker uitrusten van het harde werken. -
31 Juli 2014 - 21:49
Chris:
Saar!!! Wat goed dat jij als Tina Trucker over de Dominicaanse wegen snort, proud of you!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
